Βυθισμένη στη λήθη
σε έναν ύπνο βαθύ
σε κοιτούσα
το όνειρο είχε χαθεί
ήταν δική σου η επιλογή
Φεύγαν οι μέρες
τα μάτια σου έμεναν κλειστά
τα δάκρυά μου ήταν καυτά
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
θα με πάρουν για τρελό
που τα νιάτα μου ξοδεύω
όλο να ονειροπολώ
με θέλουν μαζί τους να γυρνώ
γιατί την ψυχή τους έχω
Μοναχός μου γυρίζω
τα αστέρια ρωτώ
κι απ’ τον ήλιο
θαρραλέα ζητώ
στη λησμονιά σου το αντίδοτο
Τ’ άστρα γελούσαν
τα μάτια σου έμεναν κλειστά
στου ήλιου τα δάκρυα τα καυτά
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
θα με πάρουν για τρελό
θα με πνίξουν, θα με κάψουν
θα μου δώσουν το σταυρό
θα μείνω μαζί τους να γυρνώ
γιατί την ψυχή τους έχω
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ:
(Η κόρη του Αυγερινού
μας πήγε σ’ άλλα μέρη
κι άφησε χάδια τ’ ουρανού
στο παιδικό μας χέρι)
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
θα με πάνε στην πηγή
που το όνειρο ξυπνάει
και τη μνήμη διατηρεί
να φέρω την κόρη να λουστεί
το φως στη ματιά της νά `ρθει
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
θα με πάνε στην πηγή
που το όνειρο ξυπνάει
και τη μνήμη διατηρεί
της νύχτας η κόρη να λουστεί
το φως στη ματιά της νά’ ρθει
και πάλι μαζί τους να γυρνώ
γιατί την ψυχή τους έχω