Στην άκρη του κόσμου μπορεί το μυαλό μου
να στείλει, αν θέλω, τον εαυτό μου,
όμως, σ’ εσένα ποτέ δεν πηγαίνει,
μια ιστορία είσαι, ξεχασμένη.
Σε προσπερνάει η φαντασία μου
και έχω βρει την ησυχία μου,
σ’ έχω πια ξεχάσει. ( χ2 )
Τις νύχτες δεν τρέχω παντού να σε ψάχνω
και ούτε τους φίλους, πού είσαι, ρωτάω,
τις ώρες μου, τώρα, για σένα δε χάνω,
μπορεί να `μαι μόνος μα δε σε κοιτάω.
Σε προσπερνάει η φαντασία μου
και έχω βρει την ησυχία μου,
σ’ έχω πια ξεχάσει. ( χ4 )