Hangi biriniz anladı bu sokaklar neyin peşinde
Dostu olmuş gecelerin bir karanlığın eşiğinde
Yazmama sebepti karton toplayan o kardeşimde
Sustum öyle onlar abi gülermi kader dediğinde
Neyin farkındaydınız siz ve de neyin triplerinde
Hangi biriniz dışlamadınız ki serseri deyipte
Nasılsa senin karnın tok her bişeyin önünde
Sen güzelce uyurken onlar dans ederler ölümle
Bu denli yaktı beni hayat ve biraz sabır diledim
Nedense gözlerim doldu hep sorup sual ettim
O illet yüzünden söyle kaç kişi hayatını kaybetti
Sanki o dakika orda beynime bi kurşun yedim
Dayanamadım aktı gözümden birkaç damla yaş
Kaldım öyle yerimde anlamadım bu nasıl savaş
Gelemedim de kendime yıkılıyorum yavaş yavaş
Tutuverdiler elimden ve çatılmıştı bana da kaş
Sonra oturup anlattı bana ailesine bakıyormuş
Geceleri karton toplayıp gündüz okula gidiyomuş
Bu yüzden bu düzen onun için basit bir yolmuş
Diyor ki onu en çok babasının ölümü yormuş
Ah be çocuk keşke hiç büyümeseydin değil mi
Yükün ağır yolun uzun ama istediğin bu değildi
Malesef birçoğuda işte hayata böyle yenildi
Dile kolaydı söylemesi ve şeref paraya eğildi
Anlamı var hikayemin zalimden eleştiri yedim
Bende merhamet nedir aynı bu şekilde öğrendim
Gündüzleri değilde nedense karanlığımı seçtim
Bu yolda birçok insandan bile hep vazgeçtim
Benim anlattıklarım gördüklerimin ta kendisi
Millette acıma yok sanki sokakların efendisi
Öğrendim kini, hırsı, öfkeyi birde merhameti
Sanada banada ölüm var, duyulacak sela sesi
Bir çocuktu bana böyle nedensizce yazdıran
Bir çocuktu sebepsizce sokaklarda yok olan
Bir hayattı kendini bir maddeye bağlayan
Bir çınardı bir anneydi evladına ağlayan
Dışlamaya devam edin sakın destek olmayın
Öldürün bile bile ve kim olduğunu sormayın
Nasılsa yeriniz rahat kendinizi fazla yormayın
Onlarda insan elbet hesap günü var unutmayın