Kendimi avuttum yine derinden bir of çekip
Sınırlarını zorladın yasak bu kalbe sen girip
Ateşlerde yürüdüm ben bu candan vazgeçip
Sonra ayrılığı tattım nedense hayat çok garip
Duygularımı hayallerimi umutlarımı ver bana
Derdi çeken sen değil ben oldum anlasana
Yokluğunla savaştım acılarım bindi sol yana
Tutmaz oldu dizlerim yıkılmışım be ben ana
Bugün yine özledim seni, kahverengi gözleri
Yalandanda olsa seviyorum dediğin o sözleri
Gelde çıkar bu kalbe sapladığın derin hançeri
Yoruldum artık inan bu yollar çok menfaatli
Şimdi dinle bu deli şairi, satırlarımsa şahidim
Sevdaya tutuldum yaşayanlar iyi bilir hâlimi
Razıyım cezama bi yarısı sende kaldı kalbimin
Öldü sanıp unutsunlar yüzüde gülsün yârimin
Kaderle avunup aynalarda kaybolan bi ben
Yalanla kavrulup arkasına bakmadan giden
Sendin her seferinde beni uçurumlara iten
Bir rüya gibiydin hep haykırışlarımda biten
Bi farklı geldi bu gece gökyüzünün bulutları
Ölüme doğru yol alırken unuttum unutmanı
Hep sabırla besledim sana karşı umutları
Senin bu kalbe bağladığın bence umut bağı
Aşka düşme ne olursa olsun yaranı gizle
Kendin için yaşa omuzlarına hayatı yükle
İnsanlar acımasız muhtaç olma kimseye
Gülümse sen daima inatla sahte yüzlere
Haklıydı insanlık paran varsa konuş dedi
Bu denli hayatın hiçbir tadı yok gündüzleri
Erken pes edenler oldu yokuş gördü düzleri
İnatla yürüdük hayatta ölüm bekliyor bizleri
Bu yüzden uzatmam zehri ellerimle sana
Mutlu sonla biten bir hikaye anlat bana
Başım dik omuzlarına yasladığımdan yana
Velakin zarar verendin sen bu emanet cana
Nasılda sevmişim bana unutturdun kendimi
Yalancı gülüşlerin inandırdı aşka kendini
Yanındakini gördüğümde kaçırmıştın keyfimi
Bozmak istemezdim böyle bir şiirle keyfini
İnatla gülen gözler hep yol aldı ufaktan
Kadere küsenleri aldı hayat son duraktan
Onlar kurtuldum sandı basit bi tuzaktan
Saçma gelir elbet son bi şansı uzatman
Neyse vakit geldi zaman geceyi aldıda
İnşallah mutluluğu yazarım sonraki şarkıda
Güneş doğdu pencereme ışığını saldıda
Kendine iyi bak daima sol yanımın altında