Nerdeydin ben bu halden sızlarken ah ederken
Ben bir orduya karşı tek bi benle cenk ederken
Dört duvarla muhabbetten sıkılmışken usanmışken
Nerdeydin ben bu zalim diyardan giderken
Evvel zaman içindeydi benim o şaşkın halim
Kötüyü bilemez haldeydim o hali harap ettim
Bu kalpten çok kalbe ben çıkarsız güven verdim
Şimdi vermek bulmak istemiyorum çünkü firar ettim
Beni bulursun aynı yerde ben hiç değişmedim ben anne
Kursağımdan her bir lokma mutlu indi helaliyle
Karadenizde batan gemilerim hadsiz hesapsız
Sanki herkez aydınlık bi ben mi varım karanlık
Zahmet etme anlamazsın zaten zahmet etmedin
Gözüne baktım idam sehpasında ipimi kesmedin
yangın yerine döndü yurdum bir bardak su dökmedin
Sen evvelce temizdin ve böyle kirli değildin
NAKARAT (2)
Üstüme çöktü bu dünya sen izlerdin
Ben ağlarken sen nerdeydin
Yanmakla geçer zamanım sen bilemezsin
Ben tutuşurken sen nerdeydin
Zamansız yıkımlardan aldım dersler hayat buydu
Can bir inde yıllar boyu her gün öle düşüne durdu
Kırılmış oyuncaklar kervanıyla yol kat etti
Bir gün şahşa tanıştı küflü odadan söz savurdu
Kalbim kırık güvenim ölmüş hayatımdan bezmişim
Bende sen gibiydim sonra ben kendimden nefret ettim
Seni bu benden uzak tuttum çünkü gücün yetmezdi
Yüreksiz olduğundan haberliydim güvemezdim
O dağ senin bu dağ benim ben SEYYAH oldum geziyorum
Benim gibi bir çocuk görsem öyle dalıp izliyorum
Avareyim abı revanım ben öyle büyüyorum
Ben öyle büyüyorum çünkü yaşamadığını yaşıyorum
Yusuf gibiydim bende ömrü zindanlarda tattım
Yakup misal gözlerimde damla yaşla kanardım
Ben açım diyenlerin dudaklarında balla karşılaştım
Her yerimde bir yaram var kırık bir oyuncaktım.
NAKARAT (2)
Üstüme çöktü bu dünya sen izlerdin
Ben ağlarken sen nerdeydin
Yanmakla geçer zamanım sen bilemezsin
Ben tutuşurken sen nerdeydin