Verse 1:
Kulaklarımdan gitmiyor sessizliğin uğultusu
Bakamıyorum aynaya görünüyor gözlerimin korkusu
İçimde yatılı kalan bilinçsiz kurulan bir pusu
Paronayak bir yazar gibi sözlerimin kurgusu
Çölün ortasında serap görür gibi hissizliğim bir yudum su
Kendimle dalaştığımda ben yatıştırdım ruhumu…
Ah bide becerip atabilsem şu huysuzluğumu..
yaradan yaratmış anlatabilsem bu evrenin kusursuzluğunu..
Benliğim beni terk etti ! uçurumdan atlarken tuttum !
Oturttum karşıma bağırarak onu korkuttum!
Somurttu yüzüme anlamsızca içi buruktu..
Kulak asmaz oldu söylediklerime sorumsuz
Laf dinlemez söz anlamaz benliğim beni kudurtur
uçurumdan atlamasanda kenarında durmak korkutur
otur düşün dur kendimle kaç kelam konuştum?
Saymak zor gelir farkındasın haddinden çoktur !
Nakarat:
Bilsem bide çözsem sorun ne sonu gelmez
cevap olmaz sonuçlanmaz yolu bulmaz
Sonum olmaz yolumu bulmazsam
Buldum yolum buydu sonum oldu
Beni yordu ama sorun bu
Benle benim aramda Rap vardı
Hemde sonsuzdu !
Verse 2:
Hayallerimi uçurtma yaptım rüzgara karşı uçurdum
Sendeledi umutlar poyraz aldı savruldu .
Dört bir yana uçuştu …çölüm yağmura kavuştu
Sessizliğim duyuldu ben Rapimle mutluyum!
Uykularımı kaçırdım, gecelerimi ikiye böldüm
Sabaha kavuşmanın hırsıyla gözlerimi hırs bürüdü
Tek çözümdü, yazmak son sözüm olmayacak
Bir ömürlük yazacak sahra tek nefeste ölümlü.
Konuşmuyor bakışlarım bu aralar pek suskun
Gördüklerime inanmak zor gözleerim bi hayli yorgun
Yumsam gözlerimi kaçmaya yeltnir uykum
Sabaha kavuşmak zor gelir gecelerde boğulurum…
Nakarat:
Bilsem bide çözsem sorun ne sonu gelmez
cevap olmaz sonuçlanmaz yolu bulmaz
Sonum olmaz yolumu bulmazsam
Buldum yolum buydu sonum oldu
Beni yordu ama sorun bu
Benle benim aramda Rap vardı
Hemde sonsuzdu !