Δώσ’ μου το χέρι που πληγώνει, Αντιγόνη
μια προσευχή και μια έγνοια, Ιφιγένεια
εμάς μας πληγώνει η ίδια η μοίρα, Ήρα
μα κάτι μέσα μας θυμώνει, Περσεφόνη.
Τραγούδα μου για το χειμώνα, Δεισδαινόνα
για το χινόπωρο που φτάνει, Αριάδνη
το γέλιο σου είναι καταδίκη, Βεατρίκη
τα θέλγητρά σου είναι δικά μου, Ναυσικά μου.
Τώρα στα ερείπια της Τροίας ποιος μένει, Ελένη
στο κοραλλένιο σου το σπίτι, Αμφιτρίτη
το όνομά σου τραγουδούσα, Αρετούσα
στης κιβωτού την κοίτη, άγια Αφροδίτη.
Στον κόσμο μείναμε πια μόνοι, Ερμιόνη
πότε ο ήλιος θα ανατείλει, Ερωφίλη
είσαι το τίμημα στη νίκη, Βερενίκη
παρηγοριά μες στη θυσία, Ασπασία.
Χαθήκαν όλοι οι λαμνοκόποι, Πηνελόπη
και γλίστρησε απ`τα σωθικά μου η Ναυσικά μου.