Χτες σε είδαν μεθυσμένη, μ’ ένα νταβαντζή μπλεγμένη
και γλεντούσες στην ταβέρνα, μόρτισσα, κρυφά από μένα.
Μου την έσκασες στη ζούλα, αχ, που θα μου πας, ρε Κούλα!
Ό, που σ’ έβρω, βρε μοβόρα, θα σου ξηγηθώ στα δώρα!
Ρε, αν δε σε ξεφτιλίσω, στην Αθήνα δε θα ζήσω,
θα σε κάνω να θυμάσαι και εντάξει πάντα νά’ σαι.
Για να εκτιμάς τους μάγκες, να μην κάνεις ματσαράγκες,
Κούλα έλα στα λογικά σου, να μην έβρεις το μπελά σου!
Μάγκα μη με φοβερίζεις, πάψε τώρα να με βρίζεις
και αν έστριψα από σένα στά `χα όλα μαζεμένα!
Ολοενά με παρατούσες, με τις γκόμενες γυρνούσες,
άντε στρίψε, ρε, στη ζούλα, γιατί εμέ με λένε Κούλα!