Γιάντα 'σαι νύχτα σκοτεινή
και μαυροφορεμένη;
μήπως αγάπησες και 'συ
και σ'έχουν ξεχασμένη;
Έχω καρδιά που δεν μπορεί
να ζει χωρίς αγάπη
γιατί τηνε συνήθισα
από παλιά στα πάθη.
Τα μάτια σου δε μοιάζουνε
με μάτια τ΄άλλου κόσμου
εξανιξά τα μια φορά
και πήρανε το φως μου.
Ωσάν το έρημο πουλί
γυρίζω μέρα νύχτα
κι αντί να κλαίω τραγουδώ
και μου περνά η πίκρα.