Πέρασε ο καιρός μα δε σε ξέχασα,
τα λόγια που ανταλλάξαμε βαριά,
με καίει η μορφή σου και τα μάτια σου,
με καίει αυτό που βλέπω ξαφνικά,
Φεύγεις και πίσω δεν κοιτάς,
η θύμισή σου με πονάει,
μακριά σου δεν μπορώ να ζω,
τα δάκρυά μου γράφουν σ’ αγαπώ.
Μη μ’ αρνηθείς, σου έδωσα και σώμα και ψυχή
κι απόψε με πονάει που θ’ αργήσεις να φανείς,
μη μ’ αρνηθείς, ο πόνος κυριεύει το κορμί,
με πνίγει, δεν αντέχω τη σιωπή, μη μ’ αρνηθείς.
Πέρασε ο καιρός όμως η σκέψη σου,
ταράζει του μυαλού μου τα νερά,
τα βέλη που μου ρίξανε τα λόγια σου,
φαρμάκι έχουν αφήσει στην καρδιά.
Φεύγεις και πίσω δεν κοιτάς,
η θύμισή σου με πονάει,
μακριά σου δεν μπορώ να ζω,
τα δάκρυά μου γράφουν σ’ αγαπώ.
Μη μ’ αρνηθείς, σου έδωσα και σώμα και ψυχή
κι απόψε με πονάει που θ’ αργήσεις να φανείς,
μη μ’ αρνηθείς, ο πόνος κυριεύει το κορμί,
με πνίγει, δεν αντέχω τη σιωπή, μη μ’ αρνηθείς,
μη μ’ αρνηθείς.