Tabuta çivi çakanlar ordusunda kör ebeydi yarim.
Ne olur halim.
Yanılmamıştı ahalim.
Kanadı kırık kuşla haber saldı yandı mecalim.
Şu dört satırda kirli paklı saklı kaldı mealim.
Meleklerde dolu bir sahne maske altı iblis.
Her bir iblisin solunda saf düşüncesiyle mağlup oldu kalemim anla.
Havlu attın ortaya.
Nasıl bir işse çözemedim.
Hayat takılsa oltaya.
Hayali bir silah yapıp sözümle hedefi vurmuşum.
Her insan gider bir gün.
Nedense ben unutmuşum.
Susuz bırak gülüşleri.
Odamda solmuşum.
Yüzümü kapatsın ellerim.
Sonuncu damla dolmuşum.
Bilmeli, hayat sıkırsa üstüne gidilmeli.
Görmeli, değer mi bilmem onun kalbi bölmeli.
Üzülmeli, akıp giden zamana baş bükülmeli.
Gömülmeli, ölen bir insanı öldüren övülmeli.
Nakarat;
Gözyaşı döktüğümü kimselere belli etmek huyum değil benim.
Bi melek gelipde kapını çalarsa de ki ona erken yaşım benim.
Gözyaşı döktügümü kimselere belli etmek huyum değil benim.
Terkeden çıkan kapıyı çalarsa de ki ona kilitli bu kapım benim.
Bildiğn ağır bir taşsa gücünü topla kaldır
Her yolun kapanmıl olum evet bir yol vardır
Dörtle dört bir hayatı değiştiren küçük bir zardır
Gülüşlerimde raks eden çocuk umutlarım kadardır
Ölmek istemek neden neden bu kalpte kargaşa
Görünmeyen bir yazıyla inan kader gelir başa
Her yaşa ayit olsa mum ateşle başbaşa
Her insan bu son dedikçe duygular alır başa
Yürek atar derin faça zaman geçer siler beden
Nasıl bir adaletse bu güzel olan biter neden
Cepte para bol olsa bile her insan giyer kefen
Her giden yol alsa bile her seven giyer kefen
Rüzgarın vurusa yüzüne kaybolur dileklerin
Aşka sitem sunulacaksa ters düşer sevinçlerin
Önceden güler yüzümde şimdi vardı bir keder
Gözlerim dolar gider yaranda kafana dank eder
Nakarat;
Gözyaşı döktüğümü kimselere belli etmek huyum değil benim.
Bi melek gelipde kapını çalarsa de ki ona erken yaşım benim.
Gözyaşı döktügümü kimselere belli etmek huyum değil benim.
Terkeden çıkan kapıyı çalarsa de ki ona kilitli bu kapım benim.