Παίζαμε στους δρόμους στην ανηφοριά
πειραχτήρια μ’ όλους, είμαστε παιδιά.
Στήναμε φεγγάρια μπρος στην εκκλησιά
τώρα παίζουν ζάρια μες στη χαλασιά.
Όνειρα φευγάτα, άδεια η ματιά
μείνανε τα νιάτα μόνο στην καρδιά.
Βλέμμα μου αντρίκιο, κλάψε μην ντραπείς
πνίγεται το δίκιο ότι και να πεις.
Πίκρες κι άλλες πίκρες χρώσταγε η ζωή
της σιωπής οι νύχτες μια βαθειά πληγή.
Χαμογέλα ήλιε να ‘ρθει το πρωί
αδελφέ και φίλε κάνε υπομονή.
Όνειρα φευγάτα, άδεια η ματιά
μείνανε τα νιάτα μόνο στην καρδιά.
Βλέμμα μου αντρίκιο, κλάψε μην ντραπείς
πνίγεται το δίκιο ότι και να πεις.