Ο έρωτας είναι φωτιά
την τριγυρνάω κι πετώ
κάθε στροφή και πιο κοντά
και δε με νοιάζει αν θα καώ.
Και συ ήσουνα φλόγα τρελή
που μου ανοίγει αγκαλιά
και μου μιλεί και μου κρατεί
με πυρκαγιά αντί καρδιά.
Νταν! μέσα θα πέσω αν έτσι σου αρέσω
κι ο ψεύτικος ντουνιάς αχ, ας σβήσει μονομιάς.
Ναι, μέσα θα πέσω κι ας τόσο θα πονέσω
θα γίνομαι θεός μέσα φλόγα που `ναι φως.
Νταν! μέσα θα πέσω αν έτσι σου αρέσω.
Νταν! μέσα θα πέσω όσο κι αν πονέσω.
Ο έρωτας είναι φωτιά
κι εγώ ένα ξερό δεντρί
που απ’ τη μικρή του ερημιά
χαρά από σένα να καεί.
Και ας μη δώσει πια καρπό
χωρίς και ρίζες μες στη γη
μα να του πεις το σ’ αγαπώ
και στάχτες χίλιες να γενεί.
Νταν! μέσα θα πέσω αν έτσι σου αρέσω
κι ο ψεύτικος ντουνιάς αχ, ας σβήσει μονομιάς.
Ναι, μέσα θα πέσω κι ας τόσο θα πονέσω
θα γίνομαι θεός μέσα φλόγα που `ναι φως.
Νταν! μέσα θα πέσω αν έτσι σου αρέσω.
Νταν! μέσα θα πέσω όσο κι αν πονέσω.