Ποια μοίρα σ' έστειλε να μου γλυκάνεις
την πίκρα στη ζωή που ‘χα καιρό.
Ποιος δρόμος σ’ έφερε κοντά σ’ εμένα
απίστευτο μου είναι κι αδιαφορώ.
Πέρασες την πόρτα της καρδιάς μου
που ήτανε τόσο καιρό κλειστή,
ζωντάνεψες ξανά τα όνειρα μου
που είχαν απ’ τον πόνο νεκρωθεί.
Ότι μου έλειπε σ’ αυτόν τον κόσμο
μου το ‘φερες αγάπη μου εσύ.
Για αυτό και στο πλευρό σου πια θα μείνω
σε τούτη και στην άλλη τη ζωή.
Πέρασες την πόρτα της καρδιάς μου
που ήτανε τόσο καιρό κλειστή,
ζωντάνεψες ξανά τα όνειρα μου
που είχαν απ’ τον πόνο νεκρωθεί.