Η γαλήνη στο βλέμμα, η σιωπή στο λαιμό
είναι τότε η αγάπη σαν υγρό πρωινό
του Σεπτέμβρη που φεύγει, η ζωή που περνά
μια φωνή παθιασμένη, δε θα πας πουθενά
δε θα πας πουθενά, δε θα πας πουθενά
Ένα χάδι στο ρούχο, μια θηλιά στο πλεκτό
είναι τότε η αγάπη ακριβό φυλαχτό
ο χειμώνας που φεύγει σαν παλιό φορτηγό
μια φωνή βραχνιασμένη, τότε φεύγω κι εγώ
τότε φεύγω κι εγώ, τότε φεύγω κι εγώ
R
Να τι είν’ η ζωή, ένα δάκρυ που κυλάει το δείλι
η πικρή μου ματιά που χαϊδεύει τ’ απέριττα χείλη
μια κρυμμένη ευχή που γιορτάζει και γλεντά στα εμπόδια
μια ελπίδα που πατά στη φωτιά με ξυπόλυτα πόδια
Η λαχτάρα στο αίμα, η αλήθεια γυμνή
είναι τότε η αγάπη έξοδος βραδινή
στα ηλιόλουστα χάδια μια βρεγμένη ευχή
ένα σίγουρο ψέμα, θα ‘μαι πάντα εκεί
θα ‘μαι πάντα εκεί, θα ‘μαι πάντα εκεί
Η γαλήνη στο βλέμμα, η σιωπή στο λαιμό
είναι τότε η αγάπη σαν υγρό πρωινό
του Σεπτέμβρη που φεύγει, η ζωή που περνά
μια φωνή παθιασμένη, δε θα πας πουθενά