Εγώ που μοιάζω δυνατός
σε κάθε αγάπη ανθεκτικός.
Εγώ έχω σπάσει, εγώ έχω χάσει.
Το φάρμακο για τους τρελούς
είναι τα λογία τους Ξυδούς.
Μέσα της κλαίει, ασ’ την να λέει
Συμπληρωμένος και μισός,
τρελός και λογικός.
Με αντιφάσεις, πως να ησυχάσεις
Εγώ λοιπόν ο αρσενικός
ζητάω βοήθεια συνεχώς.
Να σ’ αγαπήσω
είναι η ποινή μου δυστυχώς...
Με πείραξε...
Ας μοιάζω εντάξει, με πείραξε
Καρδιά σ’ εσένα δεν έμεινε
Τι έγινε, δεν είπα σε κανένα
Με πείραξε...
Εμείς οι δύο που ζήσαμε
Τα όνειρα που κυνηγήσαμε
Ξυπνήσαμε και χτύπησες πισώπλατα έμενα...
Εγώ που μοιάζω δυνατός
σε κάθε αγάπη ανθεκτικός.
Εγώ δακρύζω, δε μηδενίζω...
Η ανηφόρα βιαστική
μα εγώ σταμάτησα εκεί.
Που ήμουν πριν φύγεις, ρήγματα ανοίγεις
Στο ναρκοπέδιο αυτό
στο πρώτο σ’ αγαπώ.
Που θα πατήσω, θα το γλεντήσω
Εγώ λοιπόν ο αρσενικός
ανασφαλής είμαι απλώς.
Να σ’ αγαπήσω
είναι η ποινή μου δυστυχώς...