Τα όνειρα μπερδεύονται
κι μοναξιά γελάει
αυτά που θέλω και αγαπώ
έχω αφήσει πίσω
φυλακισμένο το μυαλό
τι μέρες μου μετράει
πάλι σε ένα ΚΨΜ
τις σκέψεις μου θα κλείσω
Πότε μου δε μου πήγαινε
να κάνω ότι μου λένε
στη μάχη με τη λγική
συνήθισα να χάνω
Στα δύσκολα οι δυνατοί
δακρύζουν μα δεν κλαίνε
και θα περάσει ο καιρός
υπομονή αν κάνω
Να με περιμένεις
να με περιμένεις
είσαι η μόνη ελπίδα
μιας ζωής κομμένης
Χιλιόμετρα απόσταση
κι εγώ απουσιάζω
εδώ μετρούν την δύναμη
με τα παράσημα τους
στα όρια και σήμερα
ψυχή σε δοκιμάζω
άστους μέσα στην τρέλα τους
στα ψυχολογικά τους
Ένα τσιγάρο κάπνισα
να ζεσταθούν οι μνήμες
κρύο κι απόψε στην σκοπιά
κι εσύ ξανά μου λείπεις
θα έρθει όμως η στιγμή
να σβήσω όλους τους μήνες
και όλοι να ρθουν να μου πουν
φίλε καλός πολίτης