Εγώ την κρατούσα στα χέρια την είχα ψηλά
το νιώθεις καρδιά μου δεν ξέρει αυτή ν’ αγαπάει
και ζει μ’ αυταπάτες μα έχει σπασμένα φτερά
γελάει που φεύγει μα μέσα της τώρα πονάει
Άστη τελικά καρδιά μου και ας φύγει
πάντα η μοναξιά τις νύχτες θα την πνίγει
Άστη τελικά καρδιά μου δεν αξίζει
όταν θα πονά κοντά μας θα γυρίζει
Εγώ της μιλούσα γι’ αγάπη μα ήταν αλλού
γυρνούσε μονάχη σε άρρωστες νύχτες και σκέψεις
δε φταίω που έγινε τώρα σκιά του μυαλού
τι άλλο να πούμε, πληγώνουν τα χείλη κι οι λέξεις
Άστη τελικά καρδιά μου και ας φύγει
πάντα η μοναξιά τις νύχτες θα την πνίγει
Άστη τελικά καρδιά μου δεν αξίζει
όταν θα πονά κοντά μας θα γυρίζει