Δεν είναι οι μνήμες που με κάνουν να ξεχνώ.
Δεν είναι ό αέρας που τις φέρνει.
Δεν είναι οι λέξεις που μου παίζουνε κρυφτό.
Δεν είναι η σιωπή που μένει...
Είν’ η ζωή που περιμένει...
Είν’ η ζωή που περιμένει...
Δεν είναι οι μέρες που κοιτώ τον ουρανό.
Δεν είναι η άνοιξη που μπαίνει.
Δεν είναι οι τόποι που ταξίδεψαν εδώ.
Δεν είναι ο κόσμος που ανασαίνει...
Είν’ η ζωή που περιμένει...
Είν’ η ζωή που περιμένει...
Είναι των δρόμων οι στροφές.
Είναι οι παλιές μου γειτονιές.
Είναι εικόνες που χαθήκαν κι όμως είναι ζωντανές.
Είναι οι αργές αναπνοές.
Είναι οι πιο απλές στιγμές.
Είναι όλα εκείνα που δεν βλέπεις μα υπάρχουν στις σκιές...
Δεν είναι οι μέρες που κοιτώ τον ουρανό.
Δεν είναι η άνοιξη που μπαίνει.
Δεν είναι οι τόποι που ταξίδεψαν εδώ.
Δεν είναι ο κόσμος που ανασαίνει...
Είναι των δρόμων οι στροφές.
Είναι οι παλιές μου γειτονιές.
Είναι εικόνες που χαθήκαν κι όμως είναι ζωντανές.
Είναι οι αργές αναπνοές.
Είναι οι πιο απλές στιγμές.
Είναι όλα εκείνα που δεν βλέπεις μα υπάρχουν στις σκιές...