Το μπαλωμένο μου βρακί τρελαίνεται για μουσική.
Πιάσ’ τη φυσαρμόνικά σου να χαρείς τα γονικά σου
πιάσ’ τη φυσαρμόνικά σου κι όλα τα φλουριά δικά σου.
Και τα κουρέλια που φορώ τρελαίνονται για το χορό.
Παίξε κάτι σαν καντρίλια να μας δουν από τη γρίλια
να μας δουν από τη γρίλια και να σκάσουν απ’ τη ζήλεια.
Και τώρα πού 'μαι όλο χαρά, ε, ρε και νά 'χα ένα παρά
στο στριφτό να τον γυρίσω και να σε ξανακερδίσω
στο στριφτό να τον γυρίσω δυο φορές να σ’ αγαπήσω.