Πήρα τη απόφαση και δίνω την υπόσχεση
ποτέ μου πια να μην ξαν’ αγαπήσω,
η δική σου θύμηση μου φέρνει μόνο λύπηση
γι’ αυτό στο παρελθόν θα την αφήσω.
Πήρα την απόφαση και δε ζητώ συγχώρεση
απ’ όσους αγαπούν να με πονέσουν,
έγινε το ντέρτι μου στη μοναξιά τ’ αδέρφι μου,
οι τόσοι μου οι καημοί πού να χωρέσουν.
Το τελευταίο σ’ αγαπώ ήρθε η ώρα να στο πω,
δεν την αφήνω την καρδιά μου να γεράσει,
είναι σαν να `μαι στο σταθμό και περιμένω να σε δω
σε κάποιο τραίνο που ποτέ δε θα περάσει,
κι είναι ακόμα πιο φριχτό, να θέλω, μάταια, να μπω
σ’ ένα παιχνίδι της ζωής που το `χω χάσει,
είναι σαν να `μαι στο σταθμό και περιμένω να σε δω
σε κάποιο τραίνο που ποτέ δε θα περάσει,
κι είναι ακόμα πιο φριχτό, να θέλω, μάταια, να μπω
σ’ ένα παιχνίδι της ζωής που το `χω χάσει.
Πήρα την απόφαση να μη σ’ αφήσω πρόσβαση
την πόρτα μου ποτέ να μου χτυπήσεις,
πέταξα τα όνειρα, τα λόγια τα παμπόνηρα,
τους όρκους, τα φιλιά, τις αναμνήσεις.
Πήρα την απόφαση και μη ζητάς συγχώρεση,
εσύ δεν ξέρεις τι θα πει συγγνώμη,
πέρασες σαν χίμαιρα γι’ αυτό σου λέω σήμερα,
σε ξέχασα κι ας σ’ αγαπώ ακόμη.
Το τελευταίο σ’ αγαπώ ήρθε η ώρα να στο πω,
δεν την αφήνω την καρδιά μου να γεράσει,
είναι σαν να `μαι στο σταθμό και περιμένω να σε δω
σε κάποιο τραίνο που ποτέ δε θα περάσει,
κι είναι ακόμα πιο φριχτό, να θέλω, μάταια, να μπω
σ’ ένα παιχνίδι της ζωής που το `χω χάσει,
είναι σαν να `μαι στο σταθμό και περιμένω να σε δω
σε κάποιο τραίνο που ποτέ δε θα περάσει,
κι είναι ακόμα πιο φριχτό, να θέλω, μάταια, να μπω
σ’ ένα παιχνίδι της ζωής που το `χω χάσει.