Είν’ η κατάσταση μαζί σου, μπερδεμένη
κι εγώ, σ’ ένα σκοινί, απόψε, ακροβατώ,
απ’ όσα ζήσαμε, τίποτα πια δε μένει,
θα φύγω από `δώ τώρα, να σωθώ,
τώρα, να σωθώ, τώρα, να σωθώ.
Γι’ αυτό και φεύγω, άντε, γεια σου, γεια χαρά σου,
πίνω ένα ποτήρι στην υγειά σου,
φεύγω, να ξεχάσω και να κλάψω μόνη μου,
σου λέω, φεύγω, άντε, γεια σου, γεια χαρά σου,
άλλο πια δε θέλω τα φιλιά σου,
φεύγω, να ξεχάσω και να κλάψω μόνη μου.
Όσα μου έκανες, καρφιά που με πονούσαν
κι όσα μου έλεγες, απόψε τα ξεχνώ,
μα οι αισθήσεις μου εσένανε ζητούσαν,
θα φύγω μακριά απόψε, να σωθώ,
άλλο δεν μπορώ, άλλο δεν μπορώ, άλλο δεν μπορώ.
Γι’ αυτό και φεύγω, άντε, γεια σου, γεια χαρά σου,
πίνω ένα ποτήρι στην υγειά σου,
φεύγω, να ξεχάσω και να κλάψω μόνη μου,
σου λέω, φεύγω, άντε, γεια σου, γεια χαρά σου,
άλλο πια δε θέλω τα φιλιά σου,
φεύγω, να ξεχάσω και να κλάψω μόνη μου.