Όπου προς το βράδυ
πάτησες τη γη
βγήκε στο σκοτάδι
μια δροσοπηγή.
Κι όπου ήτανε ξέρα
και βουβή ερημιά
παίζει μια φλογέρα
στ’ άσπρα γιασεμιά.
Ρέει, τραγούδι η βρύση,
κλαίει σαν προσευχή
γύρω της η φύση
γίνεται ψυχή.
Όπου προς το βράδυ
πρόβαλες αυγή,
φούντωσε λιβάδι
μια πηγή τη γη.
Этот текст прочитали 187 раз.