Verse 1:
İçime çektiğim duman gibisin
Beni her geçen gün öldürüyorsun
Yine de olsun (olsun)
Eyvallah buna da katlanırım
Her şeye rağmen senle geçen günleri
Hatırlayıp tebessüm edicem
Yok başka bir çarem
Sen beni merak etme
Senin varlığın bu kalbe inan yarar değil zarar
Tenime dokundukça yaram daha da fazla kanar
Öğrendim ki söylediğin her bir cümle yalan
Yani aşk, güven kalmayınca sade boş bir safsata
Ölümü beklemek gibisin, beraber olduğumuz her gün
Canım yanıyor görmemekte kararlısın tamam
Savaşmamın bir önemi kalmadı şu ana kadar
Sabrettim, artık gitmem gerek hoşçakal
Ben çok savaş verdim anla diye bu kalbin acısını
Sen çok kederliydin oysa mutlu olmak hakkımdı yalan mı?
Ben hep tamdım sen sürekli yarımdın
Bir yarın onda kaldı belli farketmedim aptalım
Ve maalesef, yarım kalan sözlerimi tamamlıyorum
Yokluğum aranızdaki tüm engelleri kaldırıyordur
Artık seni seviyorum diyerek beni kandırmana gerek yok
Sen yorulma ben kendimi kandırırım
Nakarat:
Anlat bu sefer, öyle bir anlat ki bana aşkı
İnanıp güleyim, yeniden seveyim
Ama yok inancımı kaybettim
Sen bana aldırma lütfen git
Beni yalnızlığımla başbaşa bırak artık
Ben her yüzüme güleni sen sandım
Verse 2:
Yarım kaldı hikayemiz, sabrın zayıf
Umudun eksik, aklın eskilerde belli
Seven bendim, sevmeyen sen
Kalan ben, terkeden sen
Suçlu ise her daim gene ben
Şaşırmadım, işte adalet denen şey bu
Yarım kalır hikayen sonra otur yaz dur
Yerini dolduramazsın bir başkasıyla
Artık boşuna çabalamaktan vazgeç, elde kalem destur
Anlat ki duysun alem anlat ki bilsin
Canımı yakan kadın şimdi mutlu bense bitkin
Bittim, kalbim artık gelenlere kitli benim
Hergün cenazem çıkıyor odamdan ve bil ki:
Yokluğunda dahada güçlü olmayı öğrendim
Duyduğun her sela benim ismimle demlensin
Unutma sen benim her şeyimsin bu değişmedi
Sonunda benim katilim olmayı da becerdin
Nakarat:
Anlat bu sefer, öyle bir anlat ki bana aşkı
İnanıp güleyim, yeniden seveyim
Ama yok inancımı kaybettim
Sen bana aldırma lütfen git
Beni yalnızlığımla başbaşa bırak artık
Ben her yüzüme güleni sen sandım
Anlat bu sefer..