Birden küstün vatanına yurduna
Kimse yokki çare ola derdine
Evini barkını vurdu sırtına
Çulsuz diyolardı sıra güldüler
Bütün umutları büyük şehirde
İş verdiler diye güldü sevindi
Geniş geniş caddeleri süpürdü
Ölüsünü bir çöplükte buldular
Üç beş kişi topladılar başına
Kim ağlar bi yoksulun ardına
Adı yazılmadı mezar taşına
Namazını bile yarın kıldılar...