Είπε: Ας μένει πίσω μου ότι δεν προχωράει
ένας καημός ξημέρωσε, μα ο καπετάνιος πάει
στη μέση εκεί του πουθενά, στο χάος αρμενίζει
και η πυξίδα του γελάει γλυκά του ψιθυρίζει
Κάθε αρχή και δύσκολη λένε οι σοφοί του κόσμου
μα ακόμα δυσκολότερο είναι το τέλος φως μου
στη μέση εκεί του πέλαγου τι ειν’ ο μαύρος βράχος
είναι ο, τι έμεινε μισό είναι το ίδιο λάθος
Είπε: ας μένει πίσω μου ότι δεν προχωράει
ένας καημός ξημέρωσε, μα ο καπετάνιος πάει
δική του η απόφαση, τ’ αξίωμα δικό του
αυτός που δεν οδήγησε μήτε τον εαυτό του