Çiçeklere su vermeyi unutma demiştin
Bugün ilk defa papatyalara su vermedim
Gözler değil sözler değil
Söylenmeyendir yaralayan
Kuru dalda kalan son yaprak gibi bekledim
Geldiğindeyse mevsim kıştı
Kuru bir soğuktu bahar
Paptyaları soldurdun sen
Gittikçe uzaklaşıyor gözlerin gözlerimden
Ya bu gözler senin değil ya bu dünya yalan
Kimin gözleri bu gök ırmaklarından boşalan
Beni ağlattın sen
Yurtsuz bir gemisin açık denizlerde biliyorum zor
İnsanlar soruyor seni benden ağırıma gidiyor
Hangi denizlerdeysen söyle kalbim oraya liman
Bir ırmağı kuruttun sen