Μ’άφησες να ονειρεύομαι μ’όλα όσα είχες πει
κι άρχισα να σ’ερωτεύομαι σιγά σιγά ο κόσμος όλος
άρχισες να γίνεσαι εσύ
Τον εαυτό μου άφησα να γείρει μεσ’τα χέρια σου
και μια ζωή παράτησα για να’μαστε μαζί
Μα αν είναι αλήθεια όσα μου’πες μέχρι χθες
πού βρίσκεις δύναμη κι αντίο τώρα λες
πώς να πιστέψω πως μακριά σου αυτή η νύχτα θα περάσει
Κι αν έρθει ο χρόνος που γιατρεύει τις πληγές
όλες εκείνες τις χαμένες Κυριακές
ποιός θα μπορέσει από τους δυο μας δίχως δάκρυα να ξεχάσει
Μου’δωσες ό,τι σου ζήτησα κι όσα είχα φανταστεί
πριν το τέλος όμως λύγισα δεν ήξερα πώς είναι από αγάπη
κάποιος να’χει κουραστεί
Τον εαυτό μου άφησα να γείρει μεσ’τα χέρια σου
και μια ζωή παράτησα για να’μαστε μαζί
Μα αν είναι αλήθεια όσα μου’πες μέχρι χθες
πού βρίσκεις δύναμη κι αντίο τώρα λες
πώς να πιστέψω πως μακριά σου αυτή η νύχτα θα περάσει
Κι αν έρθει ο χρόνος που γιατρεύει τις πληγές
όλες εκείνες τις χαμένες Κυριακές
ποιός θα μπορέσει από τους δυο μας δίχως δάκρυα να ξεχάσει