Κάθε γκρεμός έχει την άκρη του
Κάθε αντίο θέλει το δάκρυ του
Για να λυτρωθεί
Κάθε καημός έχει τον πόνο του
Κι ο χωρισμός θέλει το χρόνο του
Για να ξεχαστεί
Και δε φοβάμαι αυτό το άδειο μου το σώμα μου
Που μόλις φύγεις θα κοπεί σε δυο κομμάτια
Δε λογαριάζω το δικό μου το χειμώνα
Για σένανε φοβάμαι
Πώς θα γυρίζεις στ’ άδειο σπίτι αργά τη νύχτα
Ποιος θα σου φτιάχνει με φιλιά μια καληνύχτα
Πώς θα ξεχάσεις όλα εκείνα που πονάνε
Για σένανε φοβάμαι
Κάθε σιωπή έχει το λόγο της
Κάθε ματιά κρύβει το φόβο της
Να μην προδοθεί
Κάθε καρδιά βρίσκει το δρόμο της
Σε μια αγκαλιά ή ψάχνει μόνη της
Κάπου να πιαστεί