Χωρίσαμε κι ακόμα σ’ αγαπώ
βυθίζομαι στη σκέψη τη δικιά σου
ήρθε η ώρα να παραδεχτώ
πως είμαι ζωντανός μόνο κοντά σου
Στους τέσσερις ανέμους με πετάς
τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζεις
σαν φύλλα που τα παίρνει ο βοριάς
με τόση ευκολία τα σκορπίζεις..
Δεν έχω το κουράγιο να σε δω
τη δύναμη συγγνώμη να ζητήσω
μακάρι να ερχόσουνα εδώ
στα χέρια μου για πάντα να σε κλείσω ....
Этот текст прочитали 327 раз.