Δύο φίλοι, κάποια μέρα
ξεκινήσανε μαζί,
για να ψάξουνε να βρούνε
την αθάνατη πηγή.
Μέσ’ στις στράτες τριγυρνούσαν
μ’ ένα πάθος μοναχό,
να μπορέσουν ν’ αποκτήσουν
το αθάνατο νερό.
Νύχτες περνάνε μέσα σ’ έρημα βουνά,
μόνοι γερνάνε και μιλούν με τα θεριά.
Και ο χρόνος τούς ασπρίζει
τα κατάξανθα μαλλιά
και η μοναξιά τούς δίνει
ό,τι δεν είχαν παλιά.
Και μια μέρα, όταν φτάνουν
στης πηγής τ’ άσπρο νερό,
κοιταχτήκανε και είπαν
"τώρα δε θέλω να πιω".
Νύχτες περνάνε μέσα σ’ έρημα βουνά,
μόνοι γερνάνε και μιλούν με τα θεριά.