Ακούω να μου λες για χίλιες δυο συμφορές
κι η κάθε σου στιγμή πως είναι καταιγίδα,
μ’ αυτό είναι παγίδα, πες το αλλιώς αν θες.
Θ’ αλλάξει η ζωή όταν αλλάξεις κι εσύ
εσύ που όλο λες ότι οι άλλοι φταίνε
βάζουν φωτιά και καίνε τα όνειρά σου, λες.
Έι, τι κάνεις εκεί; χαλάρωσε λιγάκι,
ασ’ τον πόνο να βγει και βάλε εσύ μεράκι,
κι αν γλυκάνεις εσύ θα γίνει μια αρχή
έι, τι κάνεις εκεί;
Σ’ ακούω να μιλάς και μ’ όσα λες να μεθάς,
μεγάλες αλλαγές απ’ έξω περιμένεις,
μα μέσα δε θέλεις ν’ αλλάξεις κάτι εκεί.
Έι, τι κάνεις εκεί; χαλάρωσε λιγάκι,
ασ’ τον πόνο να βγει και βάλε εσύ μεράκι,
κι αν γλυκάνεις εσύ θα γίνει μια αρχή.
Έι, τι κάνεις εκεί;