Είναι κάτι βράδια που πεθαίνω
με τις απιστίες που μου κάνεις,
θέλεις μια ζωή να υποφέρω
λες και βάλθηκες να με τρελάνεις.
Λέω μόνη να σ’ αφήσω
λέω να σε τιμωρήσω,
όλο λέω πως θα φύγω
κι όλο είμαι εδώ.
Λέω μόνη να σ’ αφήσω
λέω να σε τιμωρήσω,
όλο λέω πως θα φύγω
κι όμως δεν μπορώ.
Είναι ώρες που το παρακάνεις
κόντρα πια στην κόντρα μ’ αρρωσταίνεις,
έξω απ’ τα ρούχα μου με βγάζεις
κι όλο το μυαλό μου το μπερδεύεις.
Λέω μόνη να σ’ αφήσω
λέω να σε τιμωρήσω,
όλο λέω πως θα φύγω
κι όλο είμαι εδώ.
Λέω μόνη να σ’ αφήσω
λέω να σε τιμωρήσω,
όλο λέω πως θα φύγω
κι όμως δεν μπορώ.
Είναι κάτι βράδια που πεθαίνω.