Ηλιοβασίλεμα θλιμμένο σε κοιτώ
και βλέπω μέσα σου αυτά που έχω χάσει,
αυτά που μ’ έκαναν να κλαίω να πονώ
μία αγάπη που δεν έχω ξεπεράσει.
Ηλιοβασίλεμα στον πύργο το λευκό
και με τις σκέψεις όσα είχαμε περάσει.
Άραγε σκέφτομαι για εκείνη κι απορώ:
να με θυμάται ή μ’ έχει πια ξεχάσει...
Αχ, καρδιά μου, πώς αντέχεις
σε μια στάλα ουρανό,
αφού δίπλα σου δεν έχεις
ό, τι πιο πολύ αγαπώ;..
Φταίει ο εγωισμός μας
που μας έφτασε ως εδώ...
Τι δε θα `δινα για να την ξαναδώ;..
Αχ, καρδιά μου, Σαλονίκη
πού να ψάξω να την βρω,
αφού δίπλα μου δεν έχω
ό, τι πιο πολύ αγαπώ;..
Άλλο πόνο δεν αντέχω
γι’ αυτό κι έφτασα ως εδώ...
Τι δε θα `δινα για να την ξαναδώ;..
Ηλιοβασίλεμα θλιμμένο σε κοιτώ
και βλέπω μέσα σου αυτά που έχω χάσει,
βλέπω τον άσχημο κακό μου εαυτό,
λέω ότι θα `πρεπε πιο πριν να έχω αλλάξει...
Ηλιοβασίλεμα θλιμμένο με πονάς
γιατί μου φέρνεις στο μυαλό τα περασμένα.
Δεν ξέρεις φαίνεται πως είναι ν’ αγαπάς.
Τώρα κατάλαβα πόσο άξιζε για μένα...