Ούτε ένα μήνυμα δικό σου
έτσι να ξέρω πως περνάς
κι όμως ήμουν ο άνθρωπος σου,
θεέ μου τι εύκολα ξεχνάς.
Το δάκρυ μου σταγόνα στη βροχή
κι ο πόνος μου στην έρημο κραυγή.
Κι εσύ τώρα το ξέρω δε θα 'ρθεις
που ζεις, ούτε ξέρω πια που ζεις.
Ούτε ένα μήνυμα δικό σου
έτσι να ξέρω πως περνάς
κι όμως ήμουν ο άνθρωπος σου,
θεέ μου τι εύκολα ξεχνάς.
Στα χείλη μου κρεμάστηκε η σιωπή
η σκέψη σου στη σκέψη μου γυαλί.
Εκόπηκε της ζωής μου η κλωστή
που ζεις, ούτε ξέρω πια που ζεις.
Ούτε ένα μήνυμα δικό σου
έτσι να ξέρω πως περνάς
κι όμως ήμουν ο άνθρωπος σου,
θεέ μου τι εύκολα ξεχνάς.