Όλη τη νύχτα σκέφτομαι τι να σου πω
όταν στο δρόμο το πρωί σε συναντήσω.
Λέω ν’ αρχίσω με τη λέξη σ’ αγαπώ
μα αμφιβάλλω την καρδιά σου αν θ’ αφήσω.
Κι έτσι το δρόμο μου τραβώ
σκυφτός μπροστά σου προσπερνώ και αναβάλλω.
Αύριο λέω θα στο πω
κακό δεν είναι ν’ αγαπώ, μα αμφιβάλλω.
Και μένεις όνειρο μονάχα και καημός
και με τη σκέψη μόνο γίνεσαι δική μου.
Είναι η ντροπή μέσα στα στήθια μου παλμός
είναι αδύνατο να λύσω τη σιωπή μου.
Κι έτσι το δρόμο μου τραβώ
σκυφτός μπροστά σου προσπερνώ και αναβάλλω.
Αύριο λέω θα στο πω
κακό δεν είναι ν’ αγαπώ, μα αμφιβάλλω.