Χάθηκες κι όλα έχουν αλλάξει
άδεια τώρα πια τα πρωινά
δίχως μια γλυκιά, δικιά σου λέξη
όλα γύρω μαύρα, σκοτεινά
όλα γύρω μαύρα, σκοτεινά....
Στέκομαι μπροστά στα κύματα σου
δέρνομαι σαν βράχος στο καιρό
κι όλο καρτερώ να έρθεις πίσω
για να νιώσω πως και πάλι ζω
για να νιώσω πως και πάλι ζω...
Έφυγες μια νύχτα ξαφνικά
κι έσβησε για μένα το φεγγάρι
αχ, πάλι να γύρναγες ξανά
δάκρυ μου καυτό, στο μαξιλάρι...
Με κλειστά τα μάτια σε θυμάμαι
που με φίλαγες τόσο τρυφερά
που να πήγε ο έρωτας, που πήγε
που να χάθηκε αυτή η φωτιά
που να χάθηκε αυτή η φωτιά....