Νίκος Ξανθόπουλος - Ταπεινός και καταφρονεμένος Тексты

Ο πόνος φώλιασε βαθειά
στα στήθια μου και στην καρδιά,
λύγισε το κορμί μου,
για μένα δεν υπάρχει πια
κουράγιο και παρηγοριά,
τελείωσε η ζωή μου.
Ανάμεσα στον κόσμο αυτό
εγώ είμαι ένας ξένος,
απ’ την αγάπη, απ’ τη ζωή,
απ’ όλους ξεχασμένος,
ένας διαβάτης ταπεινός
και καταφρονεμένος,
ένας διαβάτης ταπεινός
και καταφρονεμένος.