Νίκος Ξανθόπουλος - Ταπεινός και καταφρονεμένος Тексты

Ο πόνος φώλιασε βαθειά
στα στήθια μου και στην καρδιά,
λύγισε το κορμί μου,
για μένα δεν υπάρχει πια
κουράγιο και παρηγοριά,
τελείωσε η ζωή μου.
Ανάμεσα στον κόσμο αυτό
εγώ είμαι ένας ξένος,
απ’ την αγάπη, απ’ τη ζωή,
απ’ όλους ξεχασμένος,
ένας διαβάτης ταπεινός
και καταφρονεμένος,
ένας διαβάτης ταπεινός
και καταφρονεμένος.
Этот текст прочитали 166 раз.