Από μικρό παιδί με δέρναν οι καημοί
κι ήλιος ποτέ για μένανε δεν είχε βγει,
ήρθες όμως εσύ, αστέρι λαμπερό,
και φώτισες το δρόμο μου να προχωρώ.
Σκλάβος στη μοίρα μου ήμουν, γι’ αυτό
το δρόμο πήρα που μου 'χε γραφτό
ένα στενό μονοπάτι χωρίς τελειωμό.
Από μικρό παιδί με δέρναν οι καημοί
κι ήλιος ποτέ για μένανε δεν είχε βγει.
Από μικρό παιδί με δέρναν οι καημοί
κι ήλιος ποτέ για μένανε δεν είχε βγει,
ήρθες όμως εσύ, αστέρι λαμπερό,
και φώτισες το δρόμο μου να προχωρώ.
Σκλάβος στη μοίρα μου ήμουν, γι’ αυτό
το δρόμο πήρα που μου 'χε γραφτό
ένα στενό μονοπάτι χωρίς τελειωμό.
Από μικρό παιδί με δέρναν οι καημοί
κι ήλιος ποτέ για μένανε δεν είχε βγει.