Μια φορά κι εναν καιρό, μικρό μου,
έτσι αρχίζανε τα παραμύθια...
Τώρα μου’ μαθαν για το καλό μου
των κομπιούτερς την ψυχρή αλήθεια
Μες στης τόσης βίας το εργοτάξιο
δεν πουλάει ο Κοντορεβιθούλης
και μπροστά σε τέτοιο οπλοστάσιο
ο ανδρειωμένος δείχνει για χαζούλης
Εσυ όμως βάλε με μες στο παραμύθι που σκαρώνεις
Έστω στα ψέματα με ξαναγεννάς, με σώνεις
Για σένα θα παλέψω, φεγγάρια θα κουρσέψω
κι ας πέσω από δόρυ αρχαίο, παρά από σύριγγα ή τροχαίο
Αν είναι να πεθάνω στην αγκαλιά σου επάνω
ας πάω από κανα δράκο κι όχι από πύραυλο του ΝΑΤΟ
Της Χιονάτης η θλιμμένη φάτσα
παίζει σε ένα βιντεοκλίπ με βίτσια
και στη Γιαννιτσών να κάνει πιάτσα
πέτυχα την Κοκκινοσκουφίτσα
Ποιος λοιπόν στο παιδικό μυστήριο
θα επιστρέψει το χαμένο κρίνο;
Η γιαγιά παιζει χρηματιστήριο
και τα βράδια πάει στο καζίνο
Εσυ όμως βάλε με μες στο παραμύθι που σκαρώνεις
Έστω στα ψέματα με ξαναγεννάς, με σώνεις
Για σένα θα παλέψω, φεγγαρια θα κουρσέψω
κι ας πέσω από δόρυ αρχαίο, παρά από σύριγγα ή τροχαίο
Αν είναι να πεθάνω στην αγκαλιά σου επάνω
ας πάω από κανα δράκο κι όχι από πύραυλο του ΝΑΤΟ