Νίκος Ανδρουλάκης - Ένα φεγγάρι δρόμος 1995 Тексты

Φεγγάρι απ’ την Ανδαλουσία
πέφτει στα μαύρα της μαλλιά,
βάζει φωτιά στη φαντασία,
κλέβει απ’ τα χείλη της φιλιά.
Τριανταφυλλάκι, απ’ τη Σεβίλλη,
ανθίζει μέσ’ στο χαλασμό,
φόρα τής Κάρμεν το μαντήλι
στον αλαβάστρινο λαιμό.
Όπως χορεύει, με ταξιδεύει,
μια γειτονιά ο κόσμος,
απ’ την Ελλάδα ως τη Γρανάδα,
ένα φεγγάρι δρόμος. ( χ2 )
Μέσ’ στων Τσιγγάνων τα τσαντίρια,
χτυπά τα πόδια της στη γη,
ραγίζουν όλα τα ποτήρια
και βάφουν μ’ αίμα την αυγή.
Τριανταφυλλάκι, απ’ τη Σεβίλλη,
ανθίζει μέσ’ στην παγωνιά,
ποιός ουρανός την έχει στείλει
να γίνει φως στη σκοτεινιά.
Όπως χορεύει, με ταξιδεύει,
μια γειτονιά ο κόσμος,
απ’ την Ελλάδα ως τη Γρανάδα,
ένα φεγγάρι δρόμος. ( χ2 )
Απ’ την Ελλάδα ως τη Γρανάδα,
ένα φεγγάρι δρόμος.