1. Ενήλιξ έγινα κι εγώ στα 18 μου χρόνια
Για να ψηφίσω θα σκεφτώ, σε δυο χιλιάδες χρόνια.
Μου έχει στρίψει ένα κουμπί, δε γίνομαι πολίτης
Σ’ αυτά που λέω συμφωνεί, κι ο σκύλος μου ο κοπρίτης.
Πες τα, πες τα να τ’ ακούμε, δε σας κάνω χωρατά
Μες το κράτος να εγραφούνε ως πολίτες τα σκυλιά.
Κι έτσι θα έχουμε ισότη κι όχι μονάχα στα χαρτιά
Μπας και γαυγίσεις στρατιώτη στ’ αντρειωμένα σου λουριά.
2. Ποτέ ξανά πολιτική, και δε σας κάνω πλάκα
Την βρίσκω λίαν σπαστική του Λένιν τη μουτράκλα
Δε θέλει κράτος η καρδιά. Μήτε χαρτιά και νόμους
Κι η παγωμένη μου στριγγιά, γυρνά στους υπονόμους.
Πες τα, πες τα να τ’ ακούμε, ούρλιαξέ το δυνατά
Όπου κράτος χορωδία των σπιούνων τα σκατά.
Και σου μαθαίνουν να είσαι μάζα, να συζητάς πολιτικά
Το ποιος βοσκός θα σε βοσκήσει, ν’ αποφασίζεις μαζικά.
3. Το σκέφτομαι καμιά φορά να γίνω Πατριάρχης
Τι υπουργός, τι δικαστής, τι οικογενειάρχης
Τι ψηφοφόρος, τι αγάς, το ίδιο πράμα είναι
Την εξουσία τη μετράς μες το δικό σου είναι.
Πες τα, πες τα να τ’ ακούμε, πέστε τα εσείς παιδιά
Ν’ ανακαλύπτει ο καθένας τη δικιά του μυρουδιά
Κι έτσι θα έχουμε Χαότη και πλέρια ανομοιότητα
Της καθενός ποιηουργούντα με ιδιαίτερο χαβά.