Μείνε λίγο, σ’ το φωνάζω με τα μάτια, με το στόμα
και θα φύγω μοναχή μου, χωρίς δάκρυ, μείνε ακόμα,
αν σε χάσω, δεν υπάρχει ούτε αύριο, ούτε τώρα,
θα ξεχάσω, δώσ’ μου όμως, σ’ εξορκίζω λίγη ώρα.
Δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα,
πού μ’ αφήνει, να του πείτε,
πού μ’ αφήνει μέσ’ στη νύχτα,
μέσ’ στο κρύο, τον αέρα, πού μ’ αφήνει,
να γυρίσει, λίγο, πέστε του, να μείνει,
δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα.
Είναι νόμος, η αγάπη να πηγαίνει με τη λύπη,
ίσως όμως, να πεθαίνουμε πιο γρήγορα άμα λείπει,
πονεμένα, μία χάρη σου ζητάω, τελευταία
κι από `μένα δε θα πάρεις ούτε γράμμα, ούτε νέα.
Δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα,
πού μ’ αφήνει, να του πείτε,
πού μ’ αφήνει μέσ’ στη νύχτα,
μέσ’ στο κρύο, τον αέρα, πού μ’ αφήνει,
να γυρίσει, λίγο, πέστε του, να μείνει,
δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα,
δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα.