Θα `θελα αυτήν την μνήμη να την πω...
Μα έτσι έσβύσθη πια... σαν τίποτε δεν απομένει –
γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σαν καμωμένο από γιασεμί...
Εκείνη του Αυγούστου Αύγουστος ήταν; ή βραδιά.
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια• ήσαν, θαρρώ, μαβιά...
ΤΑ ναι, μαβιά• ένα σαπφείρινο μαβί.