Και είναι η δεύτερη εκδοχή
για τη δικιά μας μουσική
για ένα κομμάτι που μιλάει για τη στιγμή
Και για όσα ζήσαμε, δε μετανιώσαμε
χίλια κομμάτια μουσικής και τα ενώσαμε
Δε φταίει το δεύτερο δεσμευτικό κομμάτι
Δε φταίει το αγκάθι της στιγμής και της αγάπης χάδι,
Δε φταίει της νεκρικής σιγής το πρώτο της σημάδι,
Δε φταίει ταξίδι μουσικής, γέλια πριν μπεις στον Άδη,
Άδεια ψυχή που τρομάζουν φαντάσματα,
παίρνει ουσία χρωματισμού με λίγα άσματα,
τα απλά τα όνειρά του τα κάνει τρισδιάστατα,
με μουσική για τη στιγμή για να θυμίζουνε
ανάρπαστα κι άστατα, άστατα όνειρα,
στο κελί μου κλειδωμένος να μου μείνουν
τολμηρά κατασκευάσματα στη πόλη του μυαλού μου,
γλαφυρά για να μιλώ για τη στιγμή,
βλέπεις για ακόμη μια φορά
Πες μου πώς θα δώσω λίγο χρώμα στα μάτια της
να βλέπω εικόνες για να σπάσω τα κομμάτια της
σε άμορφα όνειρα να πάρω την αγάπη της
τα δάχτυλά της να φιλήσω για την πάρτη της
Αφιερώνω λίγους στίχους να τονίσω
πάει η στιγμή που είπα πίσω θα γυρίσω
Χαμογέλασε, γέλασε, ζήσε και γέρασε
Πάει η στιγμή που ήμουν δίπλα σου, πέρασε!
Ακόμα ζω για τη στιγμή που θα αλλάξει τη ζωή μου
Θ’ ακουστώ πιο πολύ
Πότε θα έρθει η στιγμή που
δε θα είμαι μαριονέτα με μεγάλα αφεντικά
Αυτά που πήρανε το δάσκαλο
τον φίλο μου, τη μάνα σου πήρα(ν)
Είναι το 5ο LP, 5 κομμάτια και μένουνε 3
Στον κόσμο μουσικής που κυνηγούν ένα παράσημο
Και παραμένει το όνειρό μου αστικό και είναι θανάσιμο
Άσχημο χτύπημα τ’ αύριο
Ανθισμένα τα παράσιτα που ζούνε σ’ ένα άγριο μέρος
με μένος κι εγώ μεμονωμένος μόνος μένω
Ηττημένος σ’ ένα μέρος
Όπου χάθηκε η λάμψη κι ο κόσμος που μένει
να χαζεύει τη στιγμή τη λογική, αργοπεθαίνει
τη στιγμή που ένας (θνητός;) χάνει τη λάμψη αυτή
κι ένα παιδί που έχει διαθήκη μόνο ζει για τη στιγμή
Πες μου πώς θα δώσω λίγο χρώμα στα μάτια της
να βλέπω εικόνες για να σπάσω τα κομμάτια της
σε άμορφα όνειρα να πάρω την αγάπη της
τα δάχτυλά της να φιλήσω για την πάρτη της
Αφιερώνω λίγους στίχους να τονίσω
πάει η στιγμή που είπα πίσω θα γυρίσω
Χαμογέλασε, γέλασε, ζήσε και γέρασε
Πάει η στιγμή που ήμουν δίπλα σου, πέρασε
Ακόμα ζω για τη στιγμή
Αυτή που κάποτε θα σπάσει της ζωής μου τη σιγή
Θα ξενερώσει χίλια πρόσωπα
με ψεύτικα αγγεία στα προσωπεία
Γεια χαρά, λοιπόν, με μια χειρονομία
Σας βαρέθηκα, δέθηκα μόνος και μπλέχτηκα
Και τόσα που άκουσα μου λες πως ήταν ψεύτικα
Γεύτηκα τόσα, σας σιχάθηκα, στην τελική
Θέε μου να ξέρεις ότι ζω για την στιγμή
Πες μου πώς θα δώσω λίγο χρώμα στα μάτια της
να βλέπω εικόνες για να σπάσω τα κομμάτια της
σε άμορφα όνειρα να πάρω την αγάπη της
τα δάχτυλά της να φιλήσω για την πάρτη της
Αφιερώνω λίγους στίχους να τονίσω
πάει η στιγμή που είπα πίσω θα γυρίσω
Χαμογέλασε, γέλασε, ζήσε και γέρασε
Πάει η στιγμή που ήμουν δίπλα σου, πέρασε