Παίζει παιχνίδια ο καιρός με το μυαλό μου
Βγάζει έναν ήλιο και τα βλέπω όλα καλά
Τρέχει ποτάμι ο ιδρώτας στον λαιμό μου
Σ’ ό,τι μου δίνουν επιστρέφω πιο πολλά.
Άλλοτε νιώθω πως δεν έχω πια να δώσω
Άγριο ζωο τραβηγμένο στη φωλιά
Όλα τα γέλια δε μου φτάνουν να ισιώσω
Όλα τα χέρια δε μου φτιάχνουν μια αγκαλιά
Κι έρχονται όλα τα κύμματα να πνίξουνε το τέρας
Κι εγώ κρατιέμαι απ΄τη ζωή σαν το μωρό στη ρώγα
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί ο τρελός αέρας
Φωνάζει όλη τη θάλασσα να σβήσει μία φλόγα.
Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα δεν ξέρω
Αν τα κυνήγησα ή αν με διάλεξαν αυτά
Ούτε νομίζω πως κανέναν ενδιαφέρω
Όσα μου τύχαν, άλλοι τα έζησαν διπλά.