Όλα είναι ωραία
όλα είναι αγάπη
κι αγάπης πόθος τα ξεφυλλά.
Τόσον είναι ωραία
καθώς πεθαίνουν
τόσο μοιραία και σιωπηλά.
Έχω μια χάρη.
στην άνθησή μου φορώ στεφάνι
το μαρασμό.
Έχω μια χάρη,
τι μου 'χουν δώσει και μου 'χουν πάρει
το γιορτασμό.
Γιατί πεθαίνω
γίνομαι ωραία, γίνομαι αγάπη
που την ποθούν.
Κι όλο πεθαίνω,
γύρω μου άνθη να τα πληθαίνω
να μαραθούν.
Έχω μια φλόγα
και πλάι η καρδιά σου,
βουβή ικεσία, μου τη ζητά.
Έχω μια φλόγα
που δεν μου ανήκει.
Τη μοίρα ευλόγα δεν απατά.
Έχω μια φλόγα.
Αυτή είναι η μοίρα
που μ' ομορφαίνει, αυτή είναι η φλόγα
τού εξιλασμού.
Αύτη είναι η μοίρα μου,
μη μ' αγγίζεις,
φορώ τα μύρα του χωρισμού.
Χάρμα κι ο πόνος
στα βλέφαρα μου λάμπει
το δάκρυ τού σπαραγμού.
Χάρμα κι ο πόνος
κι ας αξιώθη να γίνει θρόνος
τού στοχασμού.