Λένε πως ήρθα εδώ σε δύσκολη εποχή
αυτή που οι προφήτες είχαν προφητέψει.
Μα εγώ δε νιώθω δα καμία ενοχή
ακόμα κι αν η ιστορία έχει ρέψει.
Με ρίξαν μέσα στο νερό σε στιλ κολύμπα
μα εγώ φροντίζω να το απολαύσω.
Και σαν τριγύρω μου θα γίνονται όλα λίμπα
την παιδική μου κιβωτό δεν πρόκειται να χάσω.
Τα αηδόνια δε σπουδάζουν στα ωδεία
το χόρτο μεγαλώνει μοναχό του.
Το φως δεν ξέρει τι είναι τραγωδία
κι εγώ χορεύω μες στον ίλιγγο του.
Λένε πως ήρθα εδώ σε σπάνια εποχή
αυτή που όλα και τα πάντα κατακρίνει.
Το κέικ των ενόντων μας θα μοιραστεί
κι εγώ θα λάβω την προσωπική μου ευθύνη.
Πως είναι φανερό μου λείπει πείρα
νιώθω από ένστικτο τα πάντα ν’ αγαπάω.
Βαθιά στο μπάχαλο, στα βάσανα, στη φύρα
Και το γνωστό ρεφραίν ξανά να τραγουδάω.
Τα αηδόνια δε σπουδάζουν στα ωδεία
το χόρτο μεγαλώνει μοναχό του.
Το φως δεν ξέρει τι είναι τραγωδία
κι εγώ χορεύω μες στον ίλιγγο του.