Τι γυρίζεις και με αμφισβητείς
και δε θες μαζί μου τίποτα να μοιραστείς;
Τι φοβάσαι και τρέχεις να κρυφτείς;
Δε σου ζήτησα ποτέ μου να με παντρευτείς...
Θέλω μόνο να με κατακτάς με πάθος
και να νιώθω πάνω σου να με σκορπάς,
μα εσύ μόνο μηνύματα μού στέλνεις,
δε σε νοιάζει την καρδιά μου να τρυπάς,
αφού ζεις μες στις παλιές σου ιστορίες
και μεθάς για να μου πεις πως μ’ αγαπάς.
Κι όταν μ’ απωθείς, που παραφρονώ,
με την Κάλλας και τη Νίνου μόνη μου θρηνώ.
Έχω δυο ωδές να μεσουρανώ,
«Κάστα Ντίβα» και «Γεννήθηκα για να πονώ».
Τι κερδίζω με πλανεύτρες ουτοπίες,
με ξενύχτι, με τσιγάρα και ποτά;
Οι ματιές οι αντρικές βαθιά πονάνε
και εσένα βλέπω μόνο στα κλεφτά,
να σού πω ότι το μέλλον με τρομάζει
κι ο Οιδίποδας συχνά μ’ εξαπατά.